Van Jasper naar Vancouver

11 september:
Deze morgen gingen we op pad met de Wildlife tour. In de hoop een beer te kunnen spotten. Een enthousiaste chauffeur verwelkomde ons toen we de bus instapte. Terwijl we langs nog wat hotels reden om gasten op te halen vertelde hij de historie van het plaatsje Jasper. De plaats Jasper is onstond in 1911 rond een nieuw station van de Grand Trunk Pacific Railway. De oorspronkelijke naam Fitzhugh, naar een ondervoorzitter van de maatschappij, werd later veranderd in Jasper, om het overeen te laten komen met het park. Na de uitbreiding van de infrastructuur en de komst van de auto ontdekte het grote publiek de regio. Het bezoekersaantal van het nationaal park groeide van de sporadische bezoekers in de negentiende eeuw tot de huidige drie miljoen toeristen per jaar. Niet zo verwonderlijk gezien de prachtige omgeving en het vele wild wat hier voorkomt zoals, Elanden, herten, beren, ed.
Tijdens deze tour zagen we oa. Een Coyote, Elanden, Caribou en een White-taile deer (witstaart hert). Verder nog een Arend en een Valk maar helaas geen beer. Onderweg kregen we nog een leuke uitleg over de verschillende geweien. Na afloop van de tour zijn we zelf ook nog rond gaan rijden in de hoop een beer te spotten. Helaas is dit ook nu weer niet gelukt. Wel kwamen we aan de rand van het dorp nog een hert tegen.
12 september:
Het belooft een prachtige dag te worden. De lucht was op een paar wolkjes na blauw. Op naar Kamsloop onze voorlaatste verblijfplaats. We waren het dorp nog niet uit of we kwamen al een aantal herten tegen. Onderweg lazen we op een reclamebord een wildsafari per jeep. Omdat wij nog steeds geen beer hebben gezien wilde wij toch nog even deze gok wagen. Eenmaal in de jeep zagen we een verse stronthoop van een beer. Wij dachten nu gaan we ze zien. Anderhalf uur later geen beer, eland of iets dergelijks gezien. Na afloop ontvingen we wel gratis kaartjes voor nog een safari omdat wij niets hadden gezien. Deze kaartjes blijven altijd geldig werd er gezegt. We vervolgden onze weg en kwamen bij Clearwater het informatiecentrum van het "Well Gray Provincial Park" tegen. Wederom een prachtig natuurgebied met vele trails en water vallen. Nadat we een plattegrond hadden opgehaald besloten we naar de Ray Farm, mineral springs Trail te gaan. Deze trail loopt langs een open veld waar je de kans hebt om veel wild te spotten. Deze lag wel 56 km ver het park in. Maar goed wij hebben dan wederom een kans een beer te spotten. Intussen was het wel al geruime tijd aan het regenen, maar we besloten toch een stuk van deze trail te lopen naar het open veld. Maar waar we ook keken, geen beest te bekennen. Helaas, we geven het op. We hebben nu al het mogelijke geprobeerd. Jammer.
Nu richting Kamsloop. De regen kwam nu met bakken uit de hemel. Om half zeven kwamen we in ons hotel aan. Het was een lange dag die zo zonnig begon maar in plensregen eindigde.
13 september
Vandaag richting Vancouver. Onze laatste verblijfplaats. Een rit van 355 km. Ook nu begon de dag met een stralend blauwe lucht en veranderde onderweg in grijs met regen. Volgens de route zouden we langs een leuke plaats komen genaamd Hope. Staat bekend om zijn vele houten standbeelden ( gemaakt met een kettingzaag). Dat wilden we wel even gaan bekijken. Het plaatsje zelf straalde echter totaal geen gezelligheid uit. En om alle houten beelden te willen zien kon je een speciaal daarop gerichte wandeling maken maar vanwege het regenachtige weer besloten wij dit niet te doen. Na ergens koffie gedronken te hebben, reden we door naar ons hotel in Vancouver. Bij het inchecken werd ons een keuze voorgelegd. Direct een kamer of nog even een uurtje te wachten tot dat de grootste kamer op de 14e verdieping klaar was met riant uitzicht en een dakterras. Wij besloten voor de laatste optie te gaan en gingen alvast even de stad verkennen. Toen we terug kwamen in het hotel kregen we de toegewezen kamer. Echter wat schetste onze verbazing? Er lag bagage in van andere gasten. Er waren op de 14e verdieping maar 2 kamers en de andere werd op het moment dat wij boven kwamen schoongemaakt. Dus wij dachten dat zal onze kamer moeten zijn. Om niet weer met onze bagage naar beneden te gaan ging Bert verhaal halen bij de receptie. Ze hadden een fout gemaakt en wij kregen een kamer op de 9e verdieping toegewezen. Ik vond dit niet kunnen, eerst ons een grote kamer beloven en dan niet geven. Toch maar weer even terug naar de receptie. Diegene die ons als eerste had geholpen en ook ons de kamer op de 14e had toegezegd raakte een beetje in paniek. Maar uiteindelijk kregen we toch de kamer die ons was beloofd. En inderdaad een mooie lichte kamer met een enorm dakterras, echter zonder stoelen, met een mooi uitzicht over de stad. Althans zo ver we konden kijken door al die hoge flats. In het restaurant van het hotel heerlijk gegeten.
14 september:
Vandaag onze laatste dag. Het ontbijt bleek alleen maar te bestaan uit ontbijt menu's en geen buffet. Op zich niet zo erg, maar het duurde al bijna een half uur voordat wij de bestelling konden opgeven en na nog eens een halfuur wachten kregen wij eindelijk ons ontbijt en was het menu van Bert niet precies wat we besteld hadden. Het personeel wat deze morgen rondliep had het duidelijk niet in de vingers. Vandaag een tour met de hop-on hop-of bus. We stapten uit bij Canada Place. Hier vandaan heb je een mooi zicht op de haven en de grote cruiseschepen die er liggen. Vervolgens gingen we naar het grote Stanley Park. Dit park is 405 ha groot en is bijna volledig omgeven door de Stille Oceaan. Langs het water is een 10km lange wandelpromenade aangelegd die een panoramisch uitzicht geeft op de skyline en het water.
In dit park staan ook negen totempalen die de drie indianenvolken vertegenwoordigen nl. De Kwakiutl, de Haida en de Squamish. Na dit gezien te hebben stapten we weer op de bus om naar Granville Island te gaan. Hier is een grote overdekte markthal met vele verse producten, eettentjes, souveniers ed. Leuk om te zien maar ontzettend druk. Verderop in een restaurantje een heerlijk soepje genomen. Bij het ticket voor de bus zat ook een gratis boottocht. Dit bleek alleen een "one way" ticket te zijn. Aan het einde van deze tour was er geen mogelijkheid om in de buurt op de juiste bus te stappen en omdat het geregeld behoorlijk plensde vonden we lopen ook geen optie. We lieten de boottocht voor wat het was en keerde terug naar ons hotel. Daar wachtte ons de volgende verrassing. Wij konden met onze beiden passen de kamer niet meer in. Gelukkig stond een vrouw van de huishoudelijke dienst in de lift die voor ons de deur opende. Toch maar weer even langs de receptie met onze passen. En wat bleek. Beide passen waren geblokkeerd. Welke verassing zal er nog volgen?
Onze vakantie zit erop. Morgen vliegen we terug en kijken we terug op een mooie vakantie.